"I jeszcze jedno: poprzez nędzę i dosłowność naszej fizjologii wyziera ze stronic ich prozy jakaś wyjątkowo intensywna afirmacja życia, szczególnie jaskrawo widoczna przez pryzmat ich stosunku do kobiet, miłości i seksu. Dlatego mylą się ci wszyscy, którzy tych pisarzy uznają za skandalistów. Ich proza w nie mniejszy stopniu wyraża adorację kobiety niż najpiękniejsze strofy piętnastowiecznej liryki prowansalskiej. Nie to jest bowiem najbardziej istotne, czy opiewa się różę wpiętą w suknię day swego serca, czy jej cipę. Może zmienić się język i obyczaj. Najważniejsza pozostaje jednak czystość i intensywność uczuć. Innymi słowy: wiara, nadzieja, miłość."
Bukowski
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz